Van Stolkspark
Van Stolkspark ong
Inleiding
VAN STOLKSPARK, aangelegd in de 19e eeuw in Engelse landschapsstijl op de voormalige vestingwerken. Deze aanleg werd in 1954 gemoderniseerd. Het park grenst aan de algemene begraafplaats van Hasselt en de Rooms Katholieke begraafplaats. In het park staan een muziekkoepel en een volière, die eveneens onder de bescherming vallen. De volière is gelegen aan een open plaats, tegen de algemene begraafplaats.
Omschrijving
Het park heeft een onregelmatige plattegrond en voor een deel nog slingerende paden. Er is een grote diversiteit van planten en bomen. Midden in het park is, tussen de bomen, een muziekkoepel geplaatst. Voor de muziekkoepel bevindt zich een open grasveld.
De muziekkoepel is opgetrokken vanuit een zeshoekige plattegrond, op een bakstenen voet, in hout, onder een naar binnen gewelfd tentdak. Bovenop bekroond met het wapen van Hasselt op een bol. De achterzijde is dicht en lager dan de voorzijde. Het tentdak wordt ondersteund door zes houten kolommen.
De volière is opgetrokken vanuit een rechthoekige plattegrond en heeft in het midden een gebouwtje van baksteen. Dit gebouwtje bezit een toegangsdeur met rondboog, en een trapgevel, waarin vlieggaten voor duiven en bezit een zadeldakje gedekt met muldenpannen. De gevel wordt beëindigd door een windvaan. Het bakstenen gebouwtje wordt geflankeerd door houten volières op een bakstenen plint.
Geschiedenis
Dit park ligt op het terrein van het voormalige bastion Het Holten Wambuis. Een wambuis werd vroeger gedragen als bovenkleding voor mannen. Nadat Hasselt in 1813 als vestingstad was opgeheven, werden de vestingwerken stukje bij beetje afgebroken tot 1830. De grond binnen de stadswal werd verkocht of verpacht aan burgers van Hasselt. Er werden tuinen van gemaakt volgens de toen geldende mode. In 1806 werd een publiek voetpad aangelegd over de stadswal die toen al grotendeels afgegraven was. Langs dit pad stonden eiken- en beukenbomen, die nog te herkennen zijn in het park. In 1906 schonk de toenmalige burgemeester, Jonkheer Otto van Suchtelen van de Haere, een tuin tussen het pad naar de begraafplaats tot halverwege het huidige park. Dit was de eerste uitbreiding van het openbare park voor de bewoners van Hasselt. In 1925 werd het park opnieuw groter. Mevrouw Olga Eveline Van Stolk schonk de laatste particuliere tuin in het bastion aan de gemeente Hasselt en na aanpassingen werd het park op 1 januari 1925 geopend. Vanaf dat moment heette het park het Van Stolkspark.
In 1906 werd de tuin van burgemeester Jonkheer Otto van Suchtelen van de Haere onderdeel van het stadspark. Oudere inwoners van Hasselt noemden dit park altijd 'het bolwerk' en beschreven de uitbreiding ervan als een mogelijkheid om te ontspannen in de stad. Dit deel van het park heette de 'Van Suchtelen tuin'. Het pauwenhok werd in 1813 door de gemeente Hasselt gebouwd en later kwamen de vogels: fazanten, patrijzen, parelhoenders en parkieten. In het park bloeiden geurige rozen. Burgemeester Van Suchtelen van de Haere was getrouwd met Jacoba Catharina Enschedé, die uit een rijke familie kwam. Er staan dan ook bijzondere bomen in dit deel van het park. Die zijn aangegeven met een bordje
Na de Tweede Wereldoorlog was het park verwaarloosd. De gemeenteraad wilde er weer een plaats van ontspanning van maken voor de plaatselijke bevolking. De tuinman G.J. van Mors kreeg in 1953 de opdracht voor een plan ter verbetering van het park. De ronde paadjes werden rechtgetrokken volgens de toenmalige inzichten en er kwam meer plaats voor planten. Ook kwamen er meer inlandse bomen en waar nodig werden vernieuwingen aangebracht. Hasselt herdacht in 1952 het feit dat het 700 jaar daarvoor stadsrechten had gekregen en ter gelegenheid daarvan werd de muziekkoepel geplaatst. Deze werd gebouwd onder architectuur van de heer A.C. Kammeijer. Sindsdien is de koepel regelmatig gebruikt voor concerten en andere festiviteiten.
De westelijke tuin van het bastion was generaties lang in het bezit van de familie Van der Vecht. Dit was een familie van handelaren en politici. De laatste eigenaar, Jan van der Vecht, was onder andere houthandelaar. In 1916 vertrok hij uit Hasselt en verkocht hij de tuin aan Olga Eveline Vas Visser, de echtgenote van de Rotterdamse houthandelaar Jacobus van Stolk. De tuin paste in de toenmalige mode; het was een Engelse landschapstuin. Het gras in het midden had een niervorm, die nu nog te onderscheiden is. Ronde paadjes langs het grasveld benadrukten de ronde vormen. Midden door het park, op de plaats van het huidige zandpad, kronkelde een watertje. Het echtpaar Van Stolk woonde tijdens het verblijf in Hasselt op een woonboot in de binnengracht. Deze familie zorgde ook voor de aanplant van bijzondere, exotische bomen in de tuin. Na het overlijden van haar echtgenoot vertrok mevrouw in 1924 naar het buitenland. De toenmalige burgemeester, Johannes Petrus Royer, wilde van het hele bolwerk een park maken. Hij vertrok naar Parijs om met de weduwe te praten. Het resultaat was dat de tuin aan de gemeente Hasselt werd geschonken. Het watertje werd gedempt en de vruchtbomen op de plek van de huidige muziekkoepel werden gekapt. Op 1 januari 1925 werd het hele park naar de weduwe vernoemd: Van Stolkspark.
