Heerengracht (HS 31)
Daar zijn we weer. Waar waren we ook weer gebleven? O, ja, op de Heerengracht. Dan gaan we nu even bij Heerengracht 16 staan, wat vroeger de ambtswoning van de burgemeester was. U ziet ernaast de Ziekenhuisstraat liggen. Vroeger kon je hier ook vanuit de Regenboogstraat komen over een brug die daar over de gracht lag. Vermoedelijk was deze straat vroeger de Mulertsteeg. Hier was dan het woongebied van het geslacht Mulert. Nu zult u zich wel afvragen: Was dit geslacht zo belangrijk? Ja, het is één van de oeradellijke geslachten van Overijssel. De eerste bekende Mulerts in Hasselt (vanaf 1363) hadden het vertrouwen van de bisschoppen van Utrecht. Het geslacht heeft schouten, schepenen en drosten e.d. voortgebracht. Het zijn de voorouders van Koningin Elisabeth van Engeland.
Hun wapen zag er als volgt uit: In goud drie zwarte schepers. Helm met zwart gouden wrong en goud zwarte dekkleden. Helmteken: drie zwarte lisdodden op gouden stengels. Schilhouders: twee roodgetongde bruine griffioenen.
De Mulerts ijverden steeds voor de rooms katholieke leer. Zo hadden zij een belangrijk aandeel in de stichting en uitbreiding van kloosters. De tijdelijke stichting van een klooster op de Westerhof te Dalfsen en het verlenen van hun medewerking bij de kloosters “Het Mariënklooster” in de Gasthuisstraat en het klooster op de Agnietenberg bij Zwolle van de moderne devotie (Thomas à Kempis)”. Ze hadden erg veel invloed. Dat wil niet zeggen dat ze zich altijd netjes gedroegen. Hoort u maar eens wat ze deden omstreeks 1460. Hessel Mulert had het wijf van Floreke geslagen. Johan met een kan gegooid zodat hij “bloodede”. Een vreemde man met de vuist geslagen. Hij heeft een mesgevecht gehad. Hij had Engbert Koylert uitgescholden voor “vuile kerel en schalk”. In 1460 hadden ze zelfs een familieruzie onderling, waarbij gedreigd werd met op de mond slaan en met stenen gooien.
Ze durfden zich te verzetten tegen het stadsbestuur en deden daarbij een beroep op de bisschop van Utrecht. In 1514 had de raad van Hasselt een boomgaard van Roelof Mulert om laten hakken voor het leggen van een weg. Hierop verzoekt de bisschop van Utrecht: “Roelof Mulert, ongemoeid te laten”. De stad brak zelfs eens een huis van de Mulerts af voor het repareren van de stadspoorten en muren. De reformatieperiode brak aan (1580). Hierdoor kregen de Mulerts het moeilijk. De echtgenote van Ernst Mulert begaf zich nog wel onder het volk om hun tot opstand op te wekken. Maar dat hielp niet. Zo verdween ook de naam Mulertsteeg en zo komen we op den duur aan de naam Ziekenhuissteeg.
Aan de rechterzijde ziet u huis nr. 7 dat het ziekenhuis werd (vermoedelijk in 1617). Op 1 november 1832 werd dit ziekenhuis nog verbeterd en de bewoners ervan moesten in de huisjes van de armen op de hoek van de Hoogstraat gaan wonen. Bij dit huis hebben ook nog ijzeren kooien gestaan waarin geesteszieken gevangen gehouden werden. Hierachter op de hoek rechts was in 1832 een leerlooierij. Liep men in het verleden deze straat uit dan kwam men bij de stadsmuur waarachter de gracht liep. © Derk Westerhof
